54.A course in miracles/Kurs cudów

Do you remember „Metamorphosis” by Franz Kafka? The character for some reason found himself transformed in the cocroach with thin legs. He never got used to the metamorphosis: in his memory still existed Gregor Samsa, a traveling salesmen. But transforming himself, he could forget everything. In that case he would have to face the new role. A bug’s life is difficult, shameful, and painful. 

In contrast to the birds, who are flying high he’s making his way in the gutter, without even lifting his eyes to the sky. Slowly, gradually our protagonist would learn to scavenge and defend himself against aggression. Lessons of survival can take a great effort, and have to be appreciated. Not wanting to learn all over again, we have to confirm it. My mind is constantly refreshing in the memory sad Danka Markiewicz.

It’s someone who spent his entire life taking hits to the head. She thinks that she’s worthless: it has been proven. „A Course in Miracles” teaches that everyone is a holy God’s child. I tried to believe in it, but in my seeking God, I remained faithful to ego. As a result, I listen to the old voice of self-hatered. My fear of loosing the well known illusion seems strong, but I know that my true self is eternal. One day I woke up from troubled dreams.

Pamiętacie „Przemianę” autorstwa Franza Kafki? Bohater nie wiedzieć czemu zmienił się w karalucha o cienkich nóżkach. Nie dane mu było do metamorfozy przywyknąć: w pamięci nadal istniał Gregor Samsa, mieszczanin i sprzedawca. Przeistaczając się, mógłby jednak zapomnieć o wszystkim… Rad nierad, starałby się z nową rolą zmierzyć. Żywot insekta jest trudny, hańbiący, bolesny.

W przeciwieństwie do ptaków, które bujają wysoko, toruje sobie ścieżkę w rynsztoku, nie podnosząc oczu do nieba… Powoli, stopniowo, nasz bohater nauczyłby się grzebać w odpadkach i bronić przed agresją. Lekcje przetrwania kosztują dużo wysiłku: trzeba je docenić. Nie mając ochoty uczyć się na nowo, musimy je potwierdzać. Mój umysł nieustannie odświeża w pamięci smutną Dankę Markiewicz.

Przez całe życie obrywała po głowie. Udowodniono, że jest nic nie warta, tak myśli o sobie. „Kurs cudów” uczy, że każdy jest świętym dzieckiem Bożym. Starałam się uwierzyć, ale szukając Boga pozostałam wierna ego. W rezultacie wciąż słucham głosu własnej nienawiści. Lęk przed porzuceniem znajomej iluzji jest silny, ale wiem, że prawdziwe „ja” jest wieczne. Pewnego dnia obudzę się z męczących snów.