No light/Bez światła

 “Imagine being a brain. You’re locked inside a bony skull, trying to figure what’s out there in the world.” – Anil Seth, professor of Cognitive Neuroscience wrote. “All you’ve got to go on is streams of electrical impulses which are only indirectly related to things in the world, whatever they may be. So perception – figuring out what’s there – has to be a process of informed guesswork in which the brain combines these sensory signals with its prior expectations or beliefs about the way the world is to form its best guess of what caused those signals”

Fascinating, isn’t it? If our reality is only a stream of electrical impulses, we should feel the lightness of being. But for some reason, our brain got scared – maybe because there is no light and sound inside the skull. So its best guess of what’s out there in the world means: fear. My brother found my old medical record and vaccination card. It’s full of anxiety inspiring informations about the dangers, that lie and wait at every turn.

Pertussis, diphtheria, tetanus, typhoid, polio, tuberculosis… Our perception has to be process of reviving fear. It’s the most authentic, lively part of myself. I’m used to focus on it all the time. Never leaves my side: going through life, I remember about fear. I’m like the others: “I see hard times ahead!” - I hear on the street. My brain “is using its prior expectations built deeply into the circuits of the visual cortex” to prove that fear is real…

Wyobraź sobie, że jesteś mózgiem. Zamknięty w kościanej czaszce, próbujesz sobie wyobrazić świat na zewnątrz.” – mówi profesor neurobiologii Anil Seth. „Masz tylko strumień impulsów elektrycznych, które są niebezpośrednio tylko związane z rzeczami tego świata, czymkolwiek one są. Percepcja – dowiadywanie się, o co chodzi – musi być procesem informacyjnej zgadywanki: mózg łączy sygnały sensoryczne z wcześniejszymi oczekiwaniami lub wierzeniami, o jaki świat chodzi, tworząc najlepszą próbę odgadnięcia, co spowodowało ten sygnał.”

Fascynujące, czyż nie tak? Jeśli rzeczywistość to strumień impulsów elektrycznych, powinno się odczuwać lekkość bytu. Z jakiegoś powodu nasz mózg się wystraszył – może dlatego, że do czaszki nie dociera dźwięk i światło. Jego najlepsza próba odgadnięcia, co się dzieje na świecie oznacza lęk. Brat znalazł moją starą kartę zdrowia i szczepień. Są pełne budzących niepokój informacji o przeszkodach, które czyhają na każdym kroku.

Błonica, tężec, dur brzuszny, ospa, polio, gruźlica… Nasza percepcja to proces wzbudzania lęku. To najbardziej autentyczna, żywa część mnie. Przywykłam koncentrować się na nim bez przerwy. Nie opuszcza mnie nigdy: idąc przez życie, pamiętam o lęku. Jestem jak inni: “Idą ciężkie czasy!” - słyszę na ulicy. Mózg “używa wcześniejszych oczekiwań, wkomponowanych w obwody kory wzrokowej” dowodząc, że strach jest prawdziwy...