Toppissimo

Giacomo Leopardi was probably a gay: in letters he was admitting love to bearded Antonio Ranieri In the 19th century it was considered a horrendous crime. The poet was trying to accept it, and lived with his male friend, but since his youth he suffered from major depression. Today, my 12-year-old daughter tells that being gay or bisexsual is “toppissimo” (really top). Some of her school mates declared different sexual orientation.

In our world “the truth” is constantly re-written. We deny what we believed before, and invent something new, like omnisexsuality, cisgender… We’ve been taught to believe in words. We can’t access the truth, because for a conscious being there is only one: absolute certainty who you are. Human’s identity is constructed trough language. The pieces of words were coming together, showing a picture. Everything is dangerous and powerful, and ourselves – weak, wothless, sinful.

The latest discoveries are invariably turning our world its head. We’re not seeing reality. Our experiences are constructed by the signals within your brain. There is nothing to fear, but understanding that our world is pure image makes little difference. My mind created also my own picture, and I’m used to feel small and insignificant. Life is a memory refresh. In spite of everything knowing that our world it’s pure image gives certain freedom.

Giacomo Leopardi prawdopodobni był gejem: w listach wyznawał miłość do brodatego Antonio Ranieri. W XIX wieku rzecz uważano za straszne przestępstwo. Poeta starał się zaakceptować, mieszkał z przyjacielem, ale od czasów młodości cierpiał na głęboką depresję. Dziś moja 12-letnia córka mówi, że bycie gejem lub biseksualistą jest „toppismo” (naprawdę top). Niektórzy koledzy szkolni deklarują odmienną orientację seksualną.

W naszym świecie „prawda” jest ciągle pisana na nowo. To, czemu wierzono wcześniej zostaje zaprzeczone. Wymyśla się coś nowego, jak omniseksualność, cisgender… Nie mamy dostępu do prawdy, bo dla istoty świadomej istnieje tylko jedna: absolutna pewność co do tego, kim jesteś. Ludzka tożsamość tworzona jest poprzez język. Kawałki słów łączyły się razem, tworząc obraz. Świat jest groźny i potężny, my sami zaś – słabi, bezwartościowi, grzeszni.

Ostatnie odkrycia stawiają wszystko na głowie. Nie widzimy rzeczywistości: nasze doświadczenia tworzone są z mózgowych sygnałów elektrycznych. Wiadomość, że nie ma czego się bać niewiele jednak zmienia. Umysł wytworzył mój własny obraz: przywykłam czuć się mała i pozbawiona znaczenia. Życie polega na odświeżaniu pamięci. Pomimo wszystko, zrozumienie że świat to tylko obraz daje pewną wolność.