Indian

 

It’s normal to be a little tongue-tied when you’re impressed. I got that feeling yesterday in the psychoanalytic drawing in my Day-Care Psychiatric Unit. Last week we were told to draw our name, on Friday we had to examine the message. The first drawing represented the face of an Indian. One eye was small and “normal” while the other big and crazy. It seemed that he had his lips sewn shut. He had a plume on his head: the black ends of feathers looked like the arrows. On his right you could see two cats, the shape of their heads was similar to a heart. The sun in the left corner warmed up the third cat. Everything pointed in the drawing was very, very lonely: trying to read some meaning, I discovered that it could be talking about me! The plume symbolizes the knowledge. 

I spend long years trying to answer the fundamental existential questions. The end of the father is like the arrow which indicate the abandoned cats, but my Indian cannot see them. One eye is small and “normal” – it could see the way to the supermarket, the big and “crazy” is looking at the invisible “devil” that accompanies him always. It’s worrying, but he cannot take his eyes off it. He needs him, just like the child is looking for the mother. As I wrote before, the ‘devil’ was following me since I was small. He kept saying that I’m evil, and deserve the condemnation. On the other hand, he offered sort of gift: my specialness. My Inner Mother is always present, here is an example. Walking around Chełm I wanted to buy a bun with plum. Our food has a deeper meaning: I represent the rejected love, metaphorically speaking. I’m emotionally hungry, and looking for something good all the time. All the goodness comes from God: the sweet roll proves that got a bit of His attention. On the other hand I dialogue with my “devil.” It looks like that: I’m going to the bakery, and look at the pastries. “Listen, give it rest! Yo’re eating all the time!” - Orders my evil friend. 

What’s wrong with eating? Without feeling guilty, it could be a sign of the abundance. So I buy one nice bun with plum, the next one with white cheese, and even the third one… Each time my “devil” is protesting, persuades that I’m so important that God himself is counting my muffins… 

To normalne, że zabraknie ci słów, jeśli coś zrobi silne wrażenie. Miałam takie uczucie w piątek na zajęciach z psychorysunku na Dziennym Oddziale Psychiatrycznym. W zeszłym tygodniu kazano nam narysować własne imię, w piątek analizowaliśmy przekaz. Pierwsze dzieło przedstawiało twarz Indianina. Jedno oko było małe i “normalne” drugie zaś wielkie i szalone. Wyglądało na to, że zaszyto mu usta. Miał pióropusz na głowie, białe końce piór wyglądały jak strzałki. Po prawej stronie widać było dwa koty, ich głowy miały kształt serca. Słońce w lewym rogu ogrzewało trzeciego kota. Z rysunku biła wielka samotność: starając się odczytać znaczenie doszłam do wniosku, że mógłby odnosić się do mnie! Pióropusz symbolizuje wiedzę, spędziłam długie lata, starając się odpowiedzieć na pytania egzystencjalne. 

Koniec piór ma formę strzałki, wskazuje na opuszczone koty, Indianin ich jednak nie widzi. Małe, “normalne” oko dostrzega drogę do sklepu, wielkie i “szalone” patrzy na niewidzialnego “diabła” który zawsze mu towarzyszy. Lęka się, ale nie spuszcza go z oka. Potrzebuje go, zupełnie jak dziecko, które rozgląda się za matką. Jak pisałam wcześniej, od małego chodził za mną “diabeł.” Powtarzał, że jestem zła i zasługuję na zniszczenie. Z drugiej strony, oferował wyjątkowość. Moja Wewnętrzna Matka jest zawsze obecna, oto przykład. Spacerowałam po Chełmie i zachciało mi się drożdżówki ze śliwką. Nasze jedzenie ma głębsze znaczenie: ja reprezentuję odrzuconą miłość, mówiąc metaforycznie. Jestem głodna uczuć i wciąż szukam czegoś dobrego. Wszelkie dobro pochodzi od Boga, słodka bułka dowodzi, że zdobyłam Jego uwagę. Z drugiej strony wciąż rozmawiam z “diabłem.” Wygląda to tak: idę do piekarni, patrzę na pieczywo. “Daj spokój, objadasz się bez przerwy!” - mówi niedobry przyjaciel. Co złego w jedzeniu? Bez poczucia winy, może być oznaką obfitości. 

Kupuję drożdżówkę ze śliwką, następnie z serem i jeszcze kolejną… Za każdym razem “diabeł” protestuje, przekonuje że jestem tak ważna, że sam Bóg podlicza mi jedzenie.