Dragonfly/Ważka

 

Sometimes everything takes a new meaning, like a dragonfly, for example. It’s small and modest, I never noticed her significance. Let me put this in therms any young boy would understand. From his point of view everything is love. A child is born without prejudices of any kind, and express his feelings without fear and embarrassment. Unfortunately all good things come to an end. Young people are pressed into frames, from which is difficult to exit later. Our parents and teachers come to play called “dragonflay” which means “ważka” in Polish. The word refers to weights (ważyć). We learn that you have to pay for love: a child is weighted all the time, a good behaviour allows you to collect points. You can “buy” some feelings from your mum and daddy otherwise you don’t deserve this. We take the next step: we go to school. It’s a sort of prison, you should serve the time, 12 years in my case. 

Now, it’s about self-love: each day the teachers weights his student. Did you learn vocabulary words from the book? Good, you’ve learned some points, and you can love yourself. A dummy cannot do it, clearly. Using this method they educate egocentrism, lack of independence, weakness in decision making. Slowly, our “dragonfly” is taking shape, and begins to circulate around us. That’s the “devil” – does not allow to love ourselves and our fellow human beings. Here is an example: yesterday I went to one store, and weighted the salesgirl quickly. Nothing interesting, she was a little fat (negative points) and banal look (negative points). I bought some cheese in another store, and the cashier attracted my attention because he looked like a gay. Again, I weighted him: pretty good-looking (positive note) but too short (negative points). But in fact I really care about weighting myself, it’s a holy exercise and keeps me busy. Today for example I ate a whole chocolate bar, and get negative points.  

Czasem wszystko nabiera nowego znaczenia, na przykład ważka. Jest mała, niepozorna, nie dostrzegłam jej znaczenia wcześniej. Ujmijmy to w proste, zrozumiałe dla małego chłopca słowa. Z jego punktu widzenia wszystko jest miłością. Dziecko rodzi się bez uprzedzeń, wyraża uczucia bez zawstydzenia i lęku. Pechowo jednak to co dobre się kończy. Młodzi ludzie wtłaczani są w ramki, z których ciężko jest wyjść później. Nasi rodzice i nauczyciele zaczynają grę zwaną “ważka.” Uczymy się, że trzeba płacić za miłość: dziecko jest ważone bez przerwy, dobre zachowanie pozwala kolekcjonować punkty. Można kupić trochę uczuć od mamy i taty, w przeciwnym razie nie zasługuje na nie. Następnie robi kolejny krok, idzie do szkoły. To rodzaj więzienia, trzeba swoje odsiedzieć (12 lat w moim przypadku). 

Teraz uczymy się miłości do siebie: każdego dnia uczeń jest ważony przez nauczycieli. Nauczyłeś się słówek z książki? Dobrze, dostałeś trochę punktów i możesz kochać siebie. Głupek, rzecz jasna, nie może tego zrobić. Używając tej metody uczą egoizmu, braku niezależności, słabości w podejmowaniu decyzji. Powoli nasza “ważka” nabiera kształtu, zaczyna koło nas krążyć. To właśnie “diabeł” – nie pozwala kochać siebie i innych. Oto przykład: wczoraj poszłam do sklepu i zważyłam szybko kasjerkę. Nic ciekawego, trochę gruba (punkty negatywne) i banalny wygląd (punkty negatywne). Kupiłam ser w innym sklepie, kasjer przyciągnął uwagę bo wyglądał jak gej. Zważyłam go: dość przystojny (punkty pozytywne) lecz niski (punkty negatywne). Tak naprawdę jednak interesuje mnie ważenie siebie. To święte zajęcie zabiera dużo czasu. Dziś na przykład zjadłam całą czekoladę i otrzymałam punkty negatywne.