Sono fissata

 

Like I wrote before, my husband says that “sono fissata.” In fact I become sort of obsessed with certain books, like “Rosemary’s baby” or songs, like this one: “And some days I pray for silence/And some days I pray for soul/Some days I just pray to the/God of Sex and drums and rock and roll/And some nights I lose the feeling/And some nights I lose control/Some nights I just lose it all/When I watch you dance and the thunder rolls/And maybe I'm lonely/That's all I'm qualified to be/There's just one and only/One and only promise I can keep.” Believe me, I understand how it’s like not to have a soul: it means not having love. But the truth is that a man “would do anything for love.” 

In order to feel it, you would love even devil, just like the protagonist of my favourite book. Rosemary wants to have a baby with handsome Guy. On “the night of the child” her neighbour Minnie brings chocolate mousse for dessert. Soon after, the young protagonist hallucinates being raped by demon in presence of Guy, Minnie and other naked people… The whole scene could be a good metaphor of “loosing our soul” which is love. We all have it, but to recognize it we must feel it in somebody else. Now, imagine that you’re powerless like Rosemary, but too little to understand what’s happening. Somebody performs an act of violence against you, while the others are watching… 

Nobody is helping, in the terrible moment the fear takes the place of love. Let’s imagine that you’re alone with real mouse in your mouth: craving for love, you can feel it in the small creature. Your mind is dividing, and in that way you’re not alone. One part is becoming the mouse, and the other is taking care of the tiny little thing. My “devil” is “the small Danka.” For so many years I saw the cats everywhere, and had to protect my mouse… “I would do anything for love” but still, I could repeat after the author of the song: “And maybe I'm lonely/That's all I'm qualified to be/There's just one and only.” I was protecting my “small devil” convinced that there must be some hostile creatures around… I was wrong, everybody else was” hiding safely the “chocolate mouse in his own belly. I told Krystian about it: “It looks that our mice just make a deal” – He said. Such a relief.

Jak wspomniałam wcześniej, mąż jest zdania, że “sono fissata.” Rzeczywiście mam obsesję na punkcie niektórych książek, jak “Dziecko Rosemary” oraz piosenek: “W niektóre dni modlę się o ciszę/W pewne dni modlę się o duszę/W niektóre dni modlę się do/Boga seksu perkusji i muzyki rockowej/Niekiedy noce nie mam żadnych uczuć/Niekiedy nocą tracę kontrolę/W niektóre noce tracę zupełnie wszystko/Kiedy patrzę jak tańczysz i przetacza się grzmot/I może jestem samotny/To jedyne do czego mam prawo/Jest tylko on jeden/Jedną obietnicę dotrzymam.” Uwierzcie, że wiem jak to jest mieć duszy: oznacza to nie posiadać miłości. Prawda jest taka, że człowiek “zrobiłby wszystko dla miłości.” 

Chcąc ją poczuć, kochałby nawet diabła, jak bohaterka mojej ulubionej książki. Rosemary chce mieć potomstwo z przystojnym Guyem. W “noc dziecięcia” jej sąsiadka Minnie przynosi “czekoladową mysz” na deser. Niedługo później młoda bohaterka ma halucynacje, jest gwałcona przez demona w obecności Guya, Minnie i innych nagich ludzi… Cała scena to dobra metafora utraty duszy, czyli miłości. Mamy ją wszyscy, ale żeby to pojąć, musimy poczuć ją w kimś innym. Wyobraź sobie, że jesteś bezsilny jak Rosemary, lecz za mały, żeby zrozumieć, co się dzieje. Ktoś dokonuje na tobie przemocy, podczas gdy inni patrzą… 

Nikt nie pomaga, w koszmarnej chwili strach zajmuje miejsce miłości. Wyobraźmy sobie, że jesteś sam z prawdziwą “myszą” w ustach. Pragnąc miłości, czujesz ją w małym stworzonku. Twój umysł się dzieli, w ten sposób nie jesteś sam. Jedna część staje się myszą, druga zaś opiekuje maleństwem. Mój “diabeł” to “mała Danusia.” Przez całe życie widziałam koty wszędzie, broniłam mojej myszki. Pomimo tego, mogę powtórzyć za autorem piosenki: “I może jestem samotny/To jedyne do czego mam prawo/Jest tylko on jeden.” Broniłam mojego “małego diabła” przekonana, że wokół czają się wrogie stworzenia… Myliłam się, każdy ukrywa bezpiecznie w brzuchu swoją “czekoladową mysz.” Powiedziałam o tym Krystianowi: “Wygląda na to, że nasze myszki dogadały się ze sobą!” - powiedział. Co za ulga.