Caring voice/Troskliwy głos

As a human being who thinks about death I want my ashes scattered in the meadow (can also be on the sea). But if, however I were to have a tombstone, I wish that line from Baczyński on the grave: „Like a dog under an empty lash of voice.” That's amazingly accurate metaphor of human's life. A moment of reflection: we are surrounded by „the reality” created by our brain. Just an image from electrical energy signals. 

We could just turn around and leave… Therefore we do stand on a place, and do what they say. We are moved by voices, since we remember. In fact, even if there's no one around, there is a debate happening in our head. Our inner voices shall continue their „dialogue.” It's usually apparent thinking. „Cleaning, cleaning… It begins and never ends!” - A. might think.

Seemingly insignificant, this give a deeper lesson. „Get back to work!” - The voices say. „You are a cleaning lady!” But in fact, the „caring voice” is an intruder that lives inside A.'s head. Everything it says, belongs to her mother. “We hardly ever realize that we can cut anything out of our lives, anytime, in the blink of an eye” - Don Juan said. But it takes courage…

Jako istota myśląca o śmierci chcę, aby moje prochy rozsypano na łące (może być nad morzem). Gdybym jednak miała mieć nagrobek, chciałabym wyryć na nim cytat z Baczyńskiego: „Jak pies pod pustym biczem głosu.” Niezwykle trafna metafora ludzkiej egzystencji. Moment refleksji: otacza nas „rzeczywistość” stworzona w umyśle. 

Obrazy z impulsów energii elektrycznej… Można się odwrócić i odejść. Stoimy jednak na miejscu, robimy co każą. Kierują nami głosy, odkąd człowiek pamięta. Tak naprawdę jeśli nikt się koło nas nie kręci, w głowie toczy się debata bez przerwy. To zazwyczaj pozorne myślenie. „Sprzątanie, sprzątanie… Nigdy nie ma końca!” - mogłaby pomyśleć A.

Pozornie bez znaczenia, daje głębszą lekcję. „Zabieraj się do roboty!” - mówią głosiki. „Jesteś tu żeby sprzątać!” W rzeczywistości „troskliwy głos” to intruz który zadomowił się w głowie A. To, co powtarza w kółko, należy do jej matki. „Nie zdajemy sobie sprawy, że możemy wyciąć wszystko z naszego życia, w mgnieniu oka” - powiedział don Juan. Trzeba jednak odwagi…