Young Raskolnikov/Młody Raskolnikow

I fallow several blogs. "I've got beautiful house in Sweden!", "I'm crocheting!" - Bloggers say. Everyone wants to be heard and feel significant. Feeling unimportant to everyone, it's a tragedy. One of my dad's stories: once upon a time (in the 1960s) there was a young man in the village. His mother had died in labour; his father had never forgiven the boy.

 

He remarried and started a new family, while eldest son was raised by his granparent's. Despite living close, the father visited his eldest son occasionally, sometimes he didn't see him for months. The years passed by and the boy had become a young man. One day he was arrested for murder. A single lady was killed; she lived alone and was "the rich one" in the village.

The killer had stolen some jewellery and tried to sell it shortly after his crime. The goldsmith called the police; the young man was arrested. He committed suicide in jail. “A man who had lived only one day could easily live for a hundred years in prison. He would have enough memories to keep him from being bored” - Camus wrote. Maybe the young killer didn't liked memories.

Śledzę wiele blogów. "Mam piękny dom w Szwecji", "Szydełkuję!" - opowiadają blogerzy. Wsztscy chcemy, by nas słuchano, chcemy być ważni. Bycie nieistotnym dla wszystkich to tragedia. Jedna z historii mojego ojca: dawno temu (w latach 60.) żył sobie na wsi młody człowiek. Jego matka zmarła przy porodzie; ojciec nigdy nie przebaczył synowi.

Ożenił się i założył nową rodzinę; chłopiec wychowywał się u dziadków. Pomimo, że mieszkali blisko, ojciec odwiedzał syna sporadycznie, czasami nie widział go przez pół roku. Mijały lata I chłopak wyrósł na młodzieńca. Pewnego dnia aresztowano go za morderstwo. Niezamężna kobieta została zamordowana; mieszkała samotnie i uchodziła za bogatą na wsi.

Morderca ukradł trochę biżuterii i próbował ją sprzedać krótko po zabójstwie. Jubiler zawiadomił policję. Młody człowiek popełnił samobójstwo w więzieniu. "Człowiek, który przeżył tylko jeden jedyny dzień, może bez trudu żyć sto lat w więzieniu. Miałby dosyć wspomnień, żeby się nie nudzić." - napisał Camus. Może młody zabójca nie lubił swoich wspomnień.