Calanchi

Think that Basilicata is like calanchi: rinsed and it seems there is nothing to search for. At the begginning I use to hate it. The hills look like the desert, landscape on the moon. Sometimes there in nothing but white clay with neither trees or grass growing upon it. I took time, but now I like the clay hills eroded by rain and wind.

 

Since 2004 environmentalist organizations World Wildlife Fund Basilicata and Organizzazione Lucana Ambientalista has been lobbying for a Calanchi Regional Park. It would attract tourism; companies would be prevented from drilling or dumping in the calanchi. The chances however appear slim.

Oil companies already have research permits in the area and are drilling nearby. Anyway it’s not sure that merely establishing a Calanchi Reserve could protect the hills. Val DʼAgri National Park was established in 1998. Still there’s oil drilling inside the park and pipelines crossing through it.

Myślę, że calanchi są jak Basilicata: spłukane i zdaje się, że nie ma tu czego szukać. Z początku ich nienawidziłam - wzgórza przypominały mi pustynię, krajobraz księżycowy. Czasami nie widać nic oprócz białej gliny, nie rosną tam drzewa ani trawa. Zajęło mi to sporo czasu, ale polubiłam te powstałe z erozji, wypłukane deszczem wzgórza.

Od 2004 roku ambientaliści jak World Wildlife Fund Basilicata i Organizzazione Lucana Ambientalista walczą o utworzenie Parku Narodowego Calanchi. Przyciągnąłby turystów, nafciarze nie mogliby robić tu odwiertów ani porzucać śmieci. Szanse takiej inicjatywy są jednak bardzo nikłe.

Kompanie naftowe dostały już pozwolenia i stawiają szyby w pobliżu. W każdym razie nie jest pewne, że utworzenie Rezerwatu Calanchi mogłoby ochronić wzgórza. W 1998 roku powstał Park Narodowy Val D’Agri. Pomimo tego w środku rezerwatu znajduje się szyb naftowy i rurociągi.