About fireflies/O świetlikach

Animated film “Grave of the Fireflies” Isao Takahata’s: the firebombing made homeless two children from Kobe. Seita is a teenager, and his sister Setsuko is 4. Their father is serving in the Japanese navy, and their mother dies horribly burned. Setsuko and Seita move in with a distant aunt, who allows them to stay but but she’s cruel about the need to feed them. 

 

Seita finds a hillside cave where they can live; he’s forced to steal from local farmers and loot homes during air raids. Despite his efforts Setsuko is suffering from malnutrition. With no help from the doctors, Setsuko dies much to his brother’s despair. Seita cremates Setsuko, and puts her ashes in the fruit tin which he carries until his own death in a train station a few weeks later.

In the opening shot, an emaciated boy falls over dead. “September 21, 1945: That was the day I died.” - His ghost informs us. Akiyuki Nosaka, the author of the novel survived the war, but his little sister died indeed. When we lose someone dear to us, we’re dying somehow. Still, we keep living. If death is a tragedy, life must be worth something.

Animowany film “Grobowiec świetlików” Isao Takahaty: bomby zapalające czynią bezdomnymi dwoje dzieci z Kobe. Seita jest nastolatkiem, jego siostra Setsuko ma 4 lata. Ojciec służy w japońskiej marynarce, matka umiera straszliwie poparzona. Setsuko i Seita wprowadzają się do ciotki, która pozwala im zostać, lecz jest bezwzględna w sprawie żywienia.

Seita znajduje jaskinię, gdzie mogą mieszkać; jest zmuszony okradać rolników oraz domy podczas nalotów bombowych. Pomimo wysiłków, Setsuko choruje z niedożywienia. Umiera pozbawiona pomocy lekarskiej, ku rozpaczy brata. Seito kremuje zwłoki; prochy umieszcza w puszce po cukierkach, którą przechowuje aż do śmierci na stacji kolejowej parę tygodni później.

W pierwszej scenie filmu wynędzniały chłopak pada martwy. „21 wrzesień 1945: tego dnia umarłem.” – informuje jego duch. Akiyuki Nosaka, autor powieści, przeżył wojnę, jego siostrzyczka zmarła. Kiedy tracimy kogoś bliskiego, sami też umieramy. Kontynuujemy jednak żyć. Jeśli śmierć jest tragedią, życie musi być coś warte.