Autopilot

I remember an interview with daughter of famous Polish director; young woman revealed that once in the tube her mother started squeaking like rooster. The people were staring at them and she felt ashamed of her mum who kept making big noise. “My psychologist told me that I need therapy because it’s not normal!” – She said.

 

I was thinking about it: was the director only messing around? Think she started squeaking like rooster because she wanted to wake up other people in the tube. Sometimes one would “live on autopilot” – a state of mind in which one acts without deliberate effort.

Sometimes something strange like No Pants Subway ride helps to get back our self-awareness. Taking off your pants in the underground makes you ridiculous, but also more aware and perceptive. More alive.

Pamiętam wywiad z córką sławnej polskiej reżyser; młoda kobieta opowiadała, że pewnego razu w metrze jej matka zaczęła piać jak kogut. Ludzie gapili się na nie i dziewczyna wstydziła się za mamę, która robiła dużo zamieszania. „Psycholog powiedział, że potrzebna mi terapia, bo to nie jest normalne!” – rzekła.

Myślałam o tym wiele razy. Czy reżyserka wygłupiała się tylko? Myślę, że zaczęła piać jak kogut, bo chciała obudzić innych pasażerów metra. Czasami człowiek „żyje na autopilocie” – stanie umysłu, w którym człowiek działa przy użyciu minimalnego wysiłku.

Potrzebujemy czegoś niespotykanego, jak przejażdżka pociągiem w bieliźnie, by odzyskać naszą świadomość. Zdjęcie spodni w metrze czyni nas śmiesznymi, lecz również bardziej uważnymi i świadomymi. Bardziej żywymi.