One doesn't change/Nie zmieniamy się

The daughter of antybohaterka is going to primary school. The mother is doing her best to make mom friends, but she's not getting very well. She feels very much an outcast – just like years ago, when she's was a pupil herself… Is it because deep in the hearts, one doesn't change - like in Celine Dijon's On ne change pas song (lyricstranslate.com).

understandingchildhood.net

We do not change/We simply put the costumes on other self

We do not change/A jacket simply hides a little of what we see

It does not grow/We push a little, just/Time a dream, a dream/And finger

But we do not forget/The child who is almost naked

The moments of innocence/When you do not know/We do not change

We get faces and poses of combat/We do not change

We give the exchange, it is believed/That choices are made

But if you scratch the/Very close to the shivers

A little one who looks like us/We know he is.

Is it bad? Shall we forget „a small thin girl” inside us? Probably we can't: „It was always a gesture/Who betrays who we are”. If we put costumes, the little one may dissapear - for the others. But we can't get rid of our little thing „Which insists and repeats/Oh do not leave me”.

Córka antybohaterki chodzi do podstawówki. Jej matka ze wszystkich sił stara się zaprzyjaźnić z innymi mamami, ale nie bardzo jej to wychodzi. Czuje, że jest inna, że się od nich odróżnia – zupełnie jak dawno temu, kiedy sama była uczennicą… Czyżby dlatego, że w głębi serca człowiek się nie zmienia – jak w piosence On ne change pas Celine Dijon (www.tekstowo.pl).

Nie zmieniamy się/Zakładamy tylko kostiumy innych na siebie

Nie zmieniamy się/Kurtka nie ukrywa naszej skóry z tego co widzimy

Nie dorastamy/Po troszku się przesuwamy/Czas marzeń, snów/I dotykanie palcami

Lecz nie zapomnimy siebie/Dziecka, które zostało prawie nagie
Chwil niewinności/Gdy się nie znaliśmy/Nie zmieniamy się

Nabywamy wyglądu i pozy do walki/Nie zmieniamy się

Dajemy się zmieniać, wierzymy/Że dokonujemy wyborów
Ale jeśli ty wspinasz się tam/Bardzo blisko pozornego drżenia
Mały ktoś, kto wygląda jak my/Wiemy dobrze, że tam jest.

Czy to źle? Powinniśmy może zapomnieć „Małą, chudą dziewczynkę” która jest w nas? Zapewne nie możemy: „Zawsze mamy gest/Który zdradza kim jesteśmy”. Jeśli nałożymy kostium, nasze „maleństwo” może zniknąć – dla innych. Ale nie możemy pozbyć się „małego” „Który nalega i powtarza się/Och, nie opuszczaj mnie”.