Go!

Think it was Chika, my husband friend's F. Japanese wife who was running first. She “infected” F. and his brother P. My husband began running almost two years ago. He joined runner's associations and is racing every now and then. He was encouraging me to run with him and I agreed eventually. The 4 km run was really exhausting.

I had to stop three times – but I'm running since. I like the moment when Running App in my husband's mobile says: “Go!”. I start running and after two minutes or so I'm ready do stop. Still, I keep going: I realize that it's a matter of psychological exhaustion. My body is ready to continue running, but my mind is seeking for excuses.

“It's so hot… I haven't had breakfast… Ah that foot pain!” - and so on. But Endomondo App is on my side. The voice: “First km, 6 min. and 30 sec. Second km, 6 min. and 45 sec.” is reinforcing me. The 4 km track still makes me exhausted but who cares that I'm quite rubbish. What matters is to tell yourself to keep running.

Myślę, że to Chika japońska żona przyjaciela mego męża F. biegała jako pierwsza. “Zaraziła” F. I jego brata P. Mąż zaczął biegać prawie dwa lata temu. Zapisał się do stowarzyszenia biegaczy i bierze udział w zawodach od czasu do czasu. Zachęcał mnie, żeby z nim biegać i w końcu się zgodziłam. Czterokilometrowy odcinek mnie wykończył.

Musiałam zatrzymać się trzy razy – ale od tamtej chwili biegam. Lubię moment, kiedy aplikacja dla biegaczy w telefonie męża mówi: “Go!”. Zaczynam biec i po jakichś 2 min. jestem gotowa to przerwać. Nie robię tego: wiem, że to kwestia psychicznego zmęczenia. Moje ciało jest gotowe, by kontynuować, ale umysł szuka wymówek.

“Ale gorąco… Nie jadłam śniadania… Och, ten ból w stopie!” - i tak dalej. Ale aplikacja Endomondo jest po mojej stronie. Głos: “Pierwszy km, 6 min. i 30 s. Drugi km, 6 min. i 45 s.” dodaje mi sił. Czterokilometrowy odcinek nadal mnie wykańcza, ale kogo obchodzi, że marny ze mnie biegacz. Ważne, żeby powiedzieć sobie – biegnij.